Hij/zij

Ik wil alle liefde die je me kunt geven

Dat lijkt me nogal hebberig. Denk je dat je de enige bent?

Dat kan me niet schelen. Als ik niet de enige ben, dan neem je gewoon de totale liefde die je kunt geven, trekt daar de liefde die je hem geeft vanaf en de liefde die je overhoudt wil ik.

En als hij meer wil?

Dan blijft er minder voor mij over. Je ziet, ik stel me zeer inschikkelijk op.

Maar je wilt alle liefde die ik je kan geven.

Ja.

Maar je stelt je zeer inschikkelijk op.

Ik wil dat je me liefde geeft. Zo niet alles, dan toch iets. Iets is beter dan niets.

Is één keer genoeg?

Maar het moet wel voldoende zijn.

Is twee keer genoeg?

Ik wil alle liefde die je me kunt geven.

Is drie keer genoeg?

Als je van de totale liefde die je kunt geven de liefde die je hem geeft af trekt.

Is vier keer genoeg?

Want als ik niet alles kan krijgen wil ik alles dat overblijft.

Is vijf keer genoeg?

Ook al is het nog zo veel.

Is zes keer genoeg?

Ik ben namelijk onverzadigbaar. Maar ik neem genoegen met een compromis.

Is zeven keer genoeg?

Al is het nog zo weinig.

Is acht keer genoeg?

Nooit is het genoeg. Ik word er gek van.

Is negen keer genoeg?

Omdat ik zo verrekte progmatisch ben. Omdat ik het laat afhangen.

Is tien keer genoeg?

Van jou? Jij mag het zeggen.

Is elf keer genoeg?

Zeg jij het maar.

Waarom?

Ik wil alle liefde die je me kunt geven. Maar niet tegen je zin.

Ga met me mee. Je dwingt me er toe.

Jij vraagt mij mee.

Jij maakt, dat ik me schuldig voel.

Dat moet jij weten.

Dus wil ik het goed maken.

Ik wil alle liefde die je me kunt geven. Maar niet tegen je zin.

Nou goed.

Maar ik heb je zo nodig. Ik moet voor mezelf opkomen, maar ik wil je niks opdringen. Ik word er gek van.

Hallo.

Hoi.

Mag ik naast je komen zitten?

Natuurlijk.

Ik weet alleen niks te zeggen. Ik weet nooit wat te zeggen, daarom ga ik ook nooit naast iemand zitten.

En toch kom je naast me zitten.

Ik heb niet zoveel zin om voor de zoveelste keer weer eens alleen te zitten. Dus heb ik de knoop maar doorgehakt.

En bevalt het?

Ik voel me nerveus. Ik weet niet wat ik moet zeggen, want ik heb het idee dat niets dat ik zou kunnen zeggen enige zin heeft.

Je zegt nu toch wat?

Ja.

Waarom moet het enige zin hebben?

Ik wil hier niet zitten egotrippen. Jij moet er ook wat aan hebben.

Je houdt me toch bezig? Als je tegen me praat.

Ik wou dat ik een clown was. Dan kon ik het gewoon doen. Dan hoefde ik niet bang te zijn.

Ben je bang?

Voor wat je ervan vindt. Ik zit hier en praat wat tegen je. Maar vind je het leuk. Amuseer ik je.

Ik lach je niet uit. Ik heb nog nooit zo met iemand gepraat.

De meeste jongens gaan op de versiertoer.

Jij ook.

Ik beng bang. Ik durf het niet.

Je durft het wel. Je praat met me.

Ik bleef altijd in een hoekje staan, in de buurt. Ik wou wel. Maar ik was bang.

Jij gaat op jouw versiertoer.

Ik ben nog steeds bang. Maar ik ben meer dan bang. Ik ben bang en spring toch in het diepe.

Je vindt dat er eindelijk eens wat moet gebeuren. Je zet je angst opzij.

Ik kan niet aan de kant blijven zitten kleumen. Ik moet wat doen. Verdrinken of zwemmen. Ik probeer, ik zie wel.

Je wilt niet verdrinken.

Maar ik wil leven! Ik moet het diepe in.

Maar je bent bang. En nu praat je, ben je het diepe ingesprongen en denk je er niet meer aan.

Ik wil alle liefde die je me kunt geven.

Jij gaat op jouw soort versiertoer.

Maar niet tegen je zin.

Je dwingt me.

Ik heb je nodig. Ik moet voor mezelf opkomen maar ik wil je niks opdringen.

Jij maakt dat ik me schuldig voel.

Ik wil alle liefde die je me kunt geven. Maar niet tegen je zin.

Nou goed.

Ik word er zo moe van.

Ik wou dat ik niet weg hoefde te gaan.

Ik wou dat je kon blijven.

Gek, dat wou ik ook net zeggen. Ik wou dat ik kon blijven.

We zijn nog lang niet uitgepraat.

We hebben ook niet zoveel gezegd.

Je geeft me geen kans. Je wilt zelf niet.

Vrijen is zoveel makkelijker.

Alsof dat zoveel helpt.

Geef me de kracht. Maak dat ik durf te praten.

Praat.

Maar ik kan niet blijven. Beloof me dat je gauw bij me komt. Ik weet niet waar jij zit.

Ik schrijf je.

Ik wil niet schrijven. Ik wil met je praten.

Maar als we bij elkaar zijn wil je liever vrijen.

Geef me de kracht. Jij kunt maken dat ik praat. Vraag me dingen.

Nee verdomme. Altijd ben ik het die wat moet doen. Je stimuleren. Zet zelf eens de eerste stap.

Je weet hoe moeilijk ik dat vind.

Daarom juist. Maak dat het niet moeilijk is. Laat het maar gebeuren. Je ziet wel wat er van komt.

Ik zeg ook vaak: ik zie wel. Maar niet op het persoonlijke vlak. Dat is te belangrijk.

Ja.

En ik kan niet blijven.

Nee.

Maar ik wou dat het wel kon.

Ik ook.

Maar we praten nu toch verdomme! Wat een manier om afscheid te nemen.

Ik wou dat je kon blijven.

Maar waarom moet ik weg?

Mijn ouders.

Ga met me mee.

Ik heb niets bij me. Ik kan niet zomaar.

Wil je?

We zijn nog niet uitgepraat.

Wil je?

Ik wou dat je niet weg hoefde.

Wil je?

Je wilt dat ik tegen je praat.

Maar niet tegen je zin.

Ik ga met je mee. Ik bel wel. Ik zie wel.

(lacht)

Waarom lach je?

Om jou. Je doet zo maf. Je bent zo lief.

Ik probeer zo lief mogelijk voor mensen te zijn.

Maar doordat je zo maf doet komt niemand het te weten.

Behalve als ze érg lullig tegen me doen.

Omdat je iedereen ontwijkt.

Dan probeer ik ze te ontwijken, ik wil geen mensen wetsen.

Want als je iedereen ontwijkt is er ook nooit iemand om te weten te komen hoe lief jij bent.

Omdat ik te goed weet hoe het is om gekwetst te worden.

Je kwetst iemand niet door met ze te gaan praten.

Ik wil het niet tegen hun zin doen.

Nu is het genoeg! Wat ben jij voor een mafkees? "Ik wil het niet tegen hun zin doen". En tegen de jouwe?

Ik ben te afhankelijk van andere mensen.

Dus maar van alles tegen je zin in?

Ik schik me in m'n lot.

Je stelt je te afhankelijk op!

Ik kan nniet zeggen: oh, nou dan niet.

Je stelt je te afhankelijk op!

Ik kan niet onafhankelijk zijn.

Je stelt je te afhankelijk op!

Want ik ken maar zo weinig mensen.

Dat is je eigen schuld.

Het is een vicieuze cirkel.

Dan moet je die doorbreken.

Help me.

Ik word zo moe van jou.

Help me.

Jou helpen is je meesleuren. Je stribbelt tegen.

Het is niet makkelijk om te veranderen. Ik kan het niet alleen. help me.

Ik word zo moe van jou. Je doet zelf niets.

Ik heb je nodig. Het is zo moeilijk om te veranderen. Ik kan het niet alleen. Ik word er gek van.

(als psychiater)

Hoe ben je hier zo gekomen?

Ik kon er niet meer tegen. Om alleen te zijn.

Hoe kwam dat zo?

Ik kende niet veel mensen. De contacten die ik had knapten af. Nieuwe contacten waagde ik me niet aan. Omdat alles dat ik geprobeerd had mis ging. Ik liet het van het toeval afhangen. Maar het toeval sloeg niet toe.

Waarom liep het mis?

Ik weet het niet.

Denk eens na.

Misschien omdat ik teveel nadenk over wat ik doe. Ik denk zo vaak van zal ik dit wel doen en hoe zal ik het doen dat ik niet aan het doen toekom. Ik wil er zeker van zijn dat er geen vervelende gevolgen zijn.

Je wilt niet dat wat je doet je later gaat opbreken?

Precies, ik ga na wat de gevolgen kunnen zijn en als er dan iets tussen zit dat me niet prettig lijkt, dan doe ik het niet.

Jij doet dingen niet zomaar, nee, je probeert eerst te ontdekken wat er gebeurt als je iets doet.

Ja, ik durf niet zomaar iets te doen, zonder te weten wat ik precies doe en wat er van gaat komen. Ik durf dat risico niet te nemen.

Maar... hoe kun je dan leven? Hoe kom je zo toch tot iets doen?

Nou, het is natuurlijk niet alles waar ik zo bij nadenk. De dingen waar ik persoonlijk het meest bij betrokken ben, daar denk ik het meest bij na, en het meest ook bij mensen die ik niet ken. Mensen die ik ken weten wie ik ben.

Wat bedoel je daar precies mee?

Eh nou, die weten al meer over me, dus die gaan niet alleen af op wat ik dan doe.

Ze hebben je vaker meegemaakt.

Ja, voor hun is de eerste indruk niet zo belangrijk.

Begrijp ik je goed dan dat je tegenover mensen die jou niet kenne, die wel op die eerste indruk afgaan, dat je op die mensen geen slechte indruk wilt maken?

Ja, ja, dat is het.

Waarom niet?

Ik denk, eh, omdat ik als ik die mensen wil leren kennen dat niet bij voorbaat onmogelijk wil maken doordat ze me onaardig gaan vinden en gaan ontwijken.

Je bent bang dat mensen door je gedrag gaan denken he gat wat een klootzak zodat je niet verder met ze kennis kunt maken.

Ja.

Heb je enig idee hoe dat komt?

Nee.

Denk eens na.

Ik zou het niet weten.

Zullen we dan samen proberen er achter te komen?

(lacht)

Waarom lach je?

Om mezelf. Ik ben gek.

Omdat je om jezelf lacht?

Ik heb mezelf gek gemaakt.

Ik ben gek gemaakt.

Omdat ik altijd op de achtergrond bleef.

Ik kon er niet meer tegen!

Ik heb mezelf gek gemaakt.

Ze maakten me gek.

Ik kon er niet meer tegen.

En vooral m'n ouders.

Ik wilde meer dan niks.

Ze proberen je in hun greep te houden tot je net zo bent als zij.

Maar ik durfde er nooit om te vragen.

Maar ik wilde niet net zo worden als zij.

Dus zei ik maar niks. deed ik maar niks.

Dus moest ik tegen ze vechten. Tegen iedereen die me niet mezelf wilde laten zijn.

Tot ik er niet meer tegen kon.

Tot ik er niet meer tegen kon.

Ik heb mezelf gek gemaakt.

Ze maakten me gek.

Ze maakten me gek.

Wie?

De mensen die me maakten.

Omdat ze je niet jezelf wilden laten zijn.

Omdat ik niet mocht kiezen wie ik wou zijn.

Ze probeerden je in hun greep te houden tot je net zo was als zij.

Maar ik wilde niet zo worden als zij.

Dus moest je tegen ze vechten.

Tot ik er niet meer tegen kon.

We zitten met hetzelfde probleem.

We zijn allebei gek.

Ze kwamen op me af, wilden me versieren, me dwingen.

Ik durfde nooit.

Ik vocht, ik wilde hun manier van leven niet.

Ik durfde nooit.

Ze bleven maar komen. Ik werd er gek van.

Ik durfde nooit. Ik werd er gek van.

We zijn allebei gek.

(lange stilte)

Ben je boos op me?

Ik boos op jou? Waarom zou ik?

Omdat ik niks zeg.

Ik zeg toch ook niks.

Omdat ik de conversatie niet op gang hou.

Moet dat dan?

(stilte)

Ik... ik ben hartstikke blij dat je niet weg gaat.

Ik niet. waar moet ik heen? Overal loeren ze op me. Van die jongens die me willen versieren.

Godverdomme, jij bent nergens veilig. Ik wou... ik wil zeggen dat ik blij ben dat je me niet in de steek laat. Omdat ik de coversatie niet op gang hou. nderen doen dat wel. Jij bent nergens veilig. Godverdomme!

Waarom?

Ik wil je niet versieren. Maar ik heb je nodig. God verdom me!

Waarom?

Ik wil het niet! Ik wil niet pathetisch en zielig doen. Ik wil niet alleen zijn. Ik wil niet versieren. Ik wil niet niet mezelf zijn. Ik wil niet stil in een hoekje bijven zitten. Ik wil niet krampachtig en geforceerd en gespannen en moeizaam en dom en grauw en grijs en krom en eng en houterig en stijf doen. Ik wil niet afhankelijk zijn. ik wil niet niet anders kunne. Ik wil niet, ik wil niet, ik wil niet. Godverdomme!

Ik wil met rust gelaten worden, maar ik wil niet alleen zijn. Maar altijd zal de eenzaamheid me achtervolgen want ik wil wel en ik wil niet.

Doe jij alsjeblieft de eerste stap.

Jij bent ook nergens veilig. Voor jezelf. We zijn geen van beiden ergens veilig.

Behalve bij elkaar misschien.

Laat me nooit meer gaan. Nee zo moet het niet. waarom dan niet? Als je geen van beide zwemmen kunt en je springt in het diepe verdrink je ook? Maar waarom zo je in het diepe springen?

Omdat de badmeester achter je staat om je er in te duwen, let maar op. Zo gauwwe ons veilig voelen zal hij het doen. Omdat hij denkt: nu kan het. Mar hoe moet je anders leren zwemmen? Alleen, je leert het nooit. Er is niemand die de moeite neemt om het je te leren. Niemand die kan zwemmen zal je zeggen ga met me mee dan zal ik je zwemmen leren. En iemand die het ook niet kan kan je alleen maar helpen het niet meer zo erg te vinden dat je het niet kan.

Wat moeten we nou?

Ik weet het niet.