Rant over solliciteren

Oorspronkelijk opgeschreven op 04-12-2012 om 22:18

Ik las onlangs iets over introverte mensen dat je een theorie kunt noemen en dat me - als introvert persoon - wel plausibel leek: dat het ons (ik mag wel ons zeggen denk ik?) gemiddeld meer tot veel meer energie kost om met anderen om te gaan dan niet introverte mensen en dat dat het dubbel moeilijk maakt.

De strekking van het verhaal was een vriendelijk verzoek aan die rest van de wereld om daar alsjeblieft eens wat meer rekening mee te houden. Eigenlijk wordt je min of meer gedwongen dat wezensvreemde gedrag ten toon te spreiden en dan zit je ook nog bij voorbaat al ruimschoots op achterstand in die strijd om de aandacht.

Ik ben in mijn huidige werk gerold doordat ik de mogelijkheid kreeg om iets te gaan doen dat me leuk leek, en ik heb door de jaren heen laten zien dat ik het kon en dat ik steeds meer en beter kon. Nu loop ik het risico dat ik wat anders moet gaan doen en moet ik presenteren wie ik ben en wat ik kan aan mensen die ik niet ken en die mij niet kennen.

En elke keer dat ik het hierover heb met mensen vergeten zij en ik dat dat dingen zijn die ik niet alleen moet gaan leren kunnen, maar die ook nog eens helemaal niet erg bij mijn persoonlijkheid passen.

Ik kan ze niet leren als trucjes waardoor ik mijn "personal performance" kan verbeteren, ik moet eigenlijk nieuwe karaktereigenschappen aanleren. Het blijkt niet een kwestie van weten wat ik moet doen en och, dan doe ik dat even - zoals ik weinig moeite heb om over te stappen op een programmeertaal die ik nog niet ken -, ik moet elke keer weer alles uit de kast halen om misschien hetzelfde voor elkaar te krijgen wat een ander zomaar uit z'n mouw schudt. En ik hou mezelf daarmee elke keer weer voor de gek, laat ik mezelf maar weer wijsmaken dat ik het een paar keer moet doen en zien lukken en dan gaat het verder vanzelf. Het klinkt ook zo aannemelijk en af en toe lijkt het ook dat het zo werkt.

Wat het moeilijker maakt is dat ik het niet eerlijk vind. Kennelijk zit de wereld tegenwoordig zo in elkaar dat ik eerst maar elke keer opnieuw moet laten zien dat ik de moeite waard ben, in plaats van dat ik op mijn blauwe ogen vertrouwd wordt dat ik dat wel zal laten zien? Dat het niet telt dát ik dat al ettelijke jaren laat zien?

Misschien moet ik die knoop wel doorhakken en voor mezelf cocluderen dat als dat kennelijk de wereld van het solliciteren is dat het dan voor mij niet hoeft - als 50 plusser schijn ik er vanwege mijn leeftijd ook nog eens extra moeite voor te moeten doen. Of misschien moet ik een public relations persoon ervoor inhuren?

Waarom mag ik mezelf niet gewoon kunnen bewijzen nadat ik het vertrouwen heb gekregen om dat te laten zien, in plaats van dat ik eerst maar eens dat door wat ik