Beweren of zeker weten

Oorspronkelijk geschreven op 07/04/2012 - 00:04

Ik had ooit nog wel eens de neiging zaken te debiteren op basis van een indruk die ik ervan had in plaats van op basis van wat ik er zeker over wist. Ik ben daar in een in mijn herinnering heftige discussie behoorlijk over terecht gewezen door een zwager van me - en sindsdien ben ik vrij schichtig met betrekking tot het zomaar iets beweren.

Een ander gevolg is dat ik merk dat ik probeer goed geïnformeerd te zijn voordat ik iets beweer - en mijn god wat een tijd lijkt dat te kosten. Ik ben nogal breed geïnteresseerd en schaam me wel eens dat ik mezelf permitteer niet up to date te blijven op gebieden waarover ik wel eens wil meepraten. Maar ik heb al moeite om up to date te blijven met die paar dingen waar ik zeker op de hoogte wil blijven.

In de praktijk betekent dat dat ik me heel erg op de vlakte hou, of zelfs helemaal stil. Eigenlijk wil ik dat helemaal niet. Vaak probeer ik wat ik zeg ook te nuanceren door er "voor mijn gevoel" en dat soort formuleringen aan toe te voegen, maar het lijkt wel alsof dat niet gehoord wordt, alsof het een te verwaarlozen onderdeel van het betoog is: wat je zegt dat staat, het maakt niet uit wat voor voorbehoud je er bij maakt.

Dus als ik me weer eens afvraag waarom ik zo weinig Twitter of Tumblr of op magiokis blog: ik ben gewoon te druk om op de hoogte te blijven en ik heb te weinig lef om gewoon maar wat te beweren. Misschien moet ik eens leren om tegelijkertijd het een te lezen en het ander te schrijven...

Noot: ik (en anderen) benoem(en) dit doorgaans als perfectionisme, alsof het een basiseigenschap van me is die diep in mijn karakter verankerd zit - maar ik vraag me af of het in dit geval niet aangeleerd gedrag is, een overlevingsmechanisme om niet als nitwit neergesabeld te worden. Mogelijk een gevolg van het feit dat - voor mijn gevoel, dar heb je het weer - gesprekken verworden van uitwisseling van al dan niet gefundeerde ideëen tot een wedstrijdje wie er gelijk lijkt te hebben.