Het aloude refrein
Geschreven 25 aug. 1978. In mijn herinnering (gedeeltelijk) geïnspireerd door een activiteit op de oriëntatiedagen van de Academie voor Expressie door Woord en Gebaar, geen idee waarom. Toen ik onlangs bezig was met het redigeren van wat verhalen pagina's bedacht ik dat dit "wrang verhaal" hier toch ook eigenlijk thuishoort. Voor de opname heb ik een experiment gebruikt waarbij ik een opgenomen accoordenpartij achterstevoren afspeelde en er de accoorden andersom gespeeld mee opnam waarna ik het resultaat twee keer achter elkaar gebruikt heb omdat het te kort was.
Met onvaste tred wankelde de oude man het ongure établissement binnen. De stamgasten keken al lang niet meer op van hun drank en kaartspel: elke dag om deze tijd kwam opa de kroeg binnenzeilen. Een fletse glans kwam in de ogen van de oude toen hij de juke-box bereikte en met een vreugdeloze glimlach gulden na gulden in de machine deponeerde om steeds maar weer dat oude refrein te horen:
Een beetje bedeesd betrad de student het haveloze pand. Schuw schuifelde hij naar de tapkast en bestelde twee bier. "Mijn vriend komt zo", mompelde hij terwijl zijn blik verried dat hij twijfelde aan de waarheid van zijn eigen woorden. De barman echter ging daar niet op in en tapte het gevraagde. Terwijl hij wachtte liet de student zijn blik rondgaan, ontwaarde hij de juke-box en hoorde het oude refrein:
Toen bemerkte de student ook de oude man die het apparaat guldens voerde alsof het een onverzadigbare honger had. Hij blikte de oude in de ogen en herkende daarin zijn eigen eenzaamheid. Hij nam zijn pils aan, beteelade en schuifelde naar de juke-box. Daar ontmoette zijn blik ten tweeden male die van de oude man en hij bood hem het tweede glas bier aan. Als antwoord zong de oude verheugd en met schorre stem het oude refrein:
Na sluitingstijd zwalkten de beiden schouder aan schouder door de verlaten straten. De oude was al zijn geld kwijtgeraakt aan de juke-box, en de student het zijne aan bier voor hen beiden, maar toch waren zij gelukkig. Luid schalden twee onvaste stemmen door de koude nacht en zongen het oude refrein:
2 gitaren, zang en slide op een 12 snarige gitaar. Opname okt-dec 1981