Tackle the future

Daar stond hij, de fiere ridder, met zijn lans in zijn hand, en keek uit over het land dat voor hem lag. Wat zou het hem brengen, als hij het betrad? Het was duister, hij kon slechts weinig onderscheiden, niet veel meer dan zijn direkte omgeving. Zijn ros wachtte geduldig in de schaduw van het woud dat ze net doorgetrokken hadden en schudde zijn kop.

Waarschijnlijk dacht de ridder: "Enfin. Wat de toekomst brengen moge... wie dan leeft, die dan zorgt." Hij beklom zijn rijdier en gaf het de sporen. "Ik val aan, volg mij" mompelde hij grimmig en met een wrange glimlach op het gelaat. Aan zijn geestesoog trokken zijn koene voorgangers voorbij: Ferguut, Beowulf, Herakles, Gilgamesh, Siegfried. ook al hadden ze nog zoveel praatjes, geen van hen had durven ondernemen wat de fiere ridder over wie wij nu spreken zich tot doel had gesteld: een onzekere toekomst tegemoet gaan. Voor hen had altijd wel een monster, zij het draak of reus of verscheurend ondier, of een oorlog klaargestaan maar de fiere ridder over wie wij nu spreken moest het zonder stellen. Hij leefde in een tijd waarin deze verschrikkingen verklaard of uitgeroeid waren. Dus ondernam hij het grootste waagstuk aller tijden, voor ieder mens weer anders maar aitijd onheilspellend, vreeswekkend en onafzienbaar. Velen durfden het niet aan, vluchtten in de veilige voorspelbaarheid van een geregeid leven maar onze fiere ridder weigerde zich op de kop te laten zitten door één wiens overweldigende kracht hij niet eens kende, laat staan beproefd had.

Daar bekroop hem vanuit de ondoordringbare duisternis de eerste verschrikking: de lust tot schrijven. Hij maakte het gedrocht onschadelijk in een hevige strijd die vriend en vijand, vooral vijand natuurlijk, ontzaglijke hoeveelheden bloed zweet en tranen kostte. Het monster bekroop hem, hij kreeg een tintelend gevoel in de vingers en van de zenuwen glipte zijn lans hem uit de hand. Dit bracht hem weer enigszins bij zijn verstand en met zijn zwaard hakte hij verwoestend in op het weerzinwekkende wezen. Het kronkelde zich om de fiere ridder heen, probeerde hem in z'n greep te krijgen en te verstikken, maar het moest de strijd opgeven toen de fiere ridder niet bereid bleek zich te laten overwinnen. Toen (hij) de lust tot schrijven verloren had