Het beeld

Een klein wit beeld stond in de tuin.

Net als de meeste beelden had het een nogal zwijgzame natuur. Maar er waren wel eens momenten dat het opgeschrikt werd uit zijn in zichzelf verzonken mijmeringen, en even aandacht moest schenken aan zijn omgeving en aan wat er met hem gebeurde. Bijvoorbeeld als twee elkaar achtervolgende katten rakelings langs hem heen schoten, of als hij opgepakt werd en ergens anders weer neergezet.

Zoiets is niet bevorderlijk voor je gemoedsrust, dacht het beeld, zeker niet als je niet gewend bent aan plotselinge gebeurtenissen. Maar er was niets tegen te doen want hij kon zich niet bewegen (als hij dat al wilde). Dus stond hij daar maar en liet de dagen verglijden, en werd van tijd tot tijd opgeschrikt. Hij trok zich maar niks meer aan van al dat onverwachte, plotselinge. Sommige mensen zouden waarschijnlijk zeggen dat hij versteende.