Frustie nr. 1: de would-be schrijver

Ik had mezelf eindelijk een lap-topje aangeschaft met het idee: nu ga ik weer schrijven. want ik had zo onderdehand een hekel gekregen aan papier en pen, niet alleen omdat mijn handschrift niet altijd even leesbaar blijkt te zijn, maar ook en vooral omdat al die doorhalingen en verbeteringen een tekst zo onleesbaar maken. En een desktop of een mini-tower sleep je nu eenmaal niet even met je mee de trein in. Of op vakantie.

Ik stelde me voor dat ik gewoon maar wat ging zitten, dan kwam het verhaal vanzelf wel. Alsof ik bij zachte aandrang vast op het toilet ging zitten, wachtend op wat komen zou. Ik stelde me zo voor dat ik nu eindelijk voldoende rust kon opbrengen om te gaan zitten met pen en papier en op te schrijven wat ik al jaren had willen opschrijven - of iets nieuws. Alsof rust datgene was dat de stroom weer op gang kon brengen.

... en dat is ook zo, maar gewoon maar wat ervoor gaan zitten is geen rust nemen, is geen poeltje creëeren midden in de branding waar het water even stilstaat. Daar is meer voor nodig...