Eigen werk

Mijn eigen leesvoer schrijven, ach wat zou ik daar niet voor geven! Mijn ziel aan de duivel, maar ja daar heeft al eens iemand een mooi verhaal aan gewijd. Nog maar iets bedenken dat in hetzelfde kader past. Mijn gitaar aan de wilgen hangen! Ach nee, dat zou ik toch nooit kunnen. Nooit meer neuken dan! Wel nee, dat doe ik toch al bijna nooit, dat gaat niet ver genoeg, dat kost me geen enkele moeite. Maar ik ben er wel bijna: nooit meer naar de meisjes kijken en denken van: "hè".

Rijst het probleem: aan wie zal ik dat beloven opdat mij de gave gegeven worde mijn eigen literatuur te wrochten? Laat ik het maar uit mijn hoofd zetten. Niemand is zo gek. Niemand heeft er belang bij dat ik nooit meer naar de meisjes kijk en denk van: "hè", Of het zou de vrouwenbeweging moeten zijn, en die hebben weer niet de macht om mijn verlangen te vervullen. De enige die (bij mijn weten) die macht heeft ben ik zelf. En ik ga mijzelf deze nobele maar dwaze onthouding niet opleggen, want ik wil niet streng zijn voor mezelf. 't Is jammer. Dan maar geen boekenkast vol uitgelezen werk.