Meegespeeld
In de oorspronkelijke opzet was dit een setje pagina's met informatie en muziek van twee bandjes waar ik in heb gezeten en een muzikale samenwerking waar ik heel goeie herinneringen aan heb. Een opsomming van de nummers die we hadden, linkjes naar opnames en wat foto's stonden erop. Voorlopig heb ik die nog maar even achterwege gelaten.
Ik heb wel meer gedaan (maar niet veel, een paar eerste repetities wat verder nooit wat werd) maar daar heb ik niks van bewaard. Zo was er een bandje van wat studiegenoten in Utrecht, tja toen had ik geen cassetterecorder bij me - of in elk geval niet aanstaan. Het enige dat ik me daar van herinner is een liedje met de strekking "punk is over" (niet van mij).
En in Apeldoorn heb ik nog eens een paar repetities meegedaan als slaggitarist voor een ensemble met een omhooggevallen elvis imitator als zanger, en een bandje van een collega van Ans waar ik toen het gitaarspelen niet erg lukte wel even "Stairway to Heaven" tegen een op vol volume spelende sologitarist in mocht proberen te brullen, omdat ik ook wel een beetje zingen kon (...).
Kramp (bas, zang, een beetje gitaar)
We schrijven 1977. Een kennis van me wist wel iemand die een bandje met me wou beginnen. Die iemand heette René Vermeulen, hij speelde gitaar en kende nog wel een drummer, ene Rob, die eigenlijk in een punkband genaamd The Bugs speelde maar wel met ons mee wou repeteren. Hij koos een paar van mijn teksten uit, we bedachten er een paar akkoorden bij en spelen maar.
Na een aantal keren samenspelen op zijn studentenkamer konden we een repetitieruimte in een kraakpand delen met een aantal andere bands. Een vriend van René (Wim van Dorst) die ook gitarist was ging meedoen dus een wat grotere ruimte kwam wel goed uit. Henk, drummer van een van de bands die daar repeteerde (The New Adventures, later omgedoopt tot White Heat omdat een andere band met die naam landelijke bekendheid kreeg) wilde ook wel met ons meespelen. De vriendin van de vorige drummer (Marianne, ik weet haar achternaam helaas niet meer) kwam erbij als zangeres en zong maar liever in het Engels, dus daar gingen mij teksten (tenminste: zouden gaan, als ze er zelf genoeg gemaakt had). Tenslotte kregen we ook nog een eigen drummer (Kees, ook achternaam vergeten).
Marianne werd ook een beetje het zakelijke brein, via haar kwamen we aan onze eerste optredens. Ons debuut was in een kraakpand waar kennissen van haar woonden. We gingen ook nog wel eens mee als voorprogramma van White Heat. Zo was ons tweede samen met die band (en op hun installatie) in een club die een programma had met wekelijks een aantal lokale punk/new wave/ultra bands. Daar zag ik later ook een klasgenoot uit Utrecht (Manuel) spelen met nog een gitarist en op drums een jochie van een jaar of veertien waarvan ik een jaar of zo later las of hoorde dat-ie overleden was.
Na een poosje kregen we het idee dat de twee gitaristen meer de heavy rock kant op wilden terwijl de anderen zo hun eigen (new wave achtige) kanten op wilden. Wim baalde bovendien van het instrumentengewissel (ik nam in twee nummers zijn gitaar over en hij mijn bas). Ik vind het achteraf nog steeds jammer dat we niet geprobeerd hebben samen muziek te blijven maken. De soundcheck voor het laatste optreden ging in elk geval heel goed (het optreden zelf trouwens een stuk minder). Maar ja, je bent jong en je denkt dat je wat (niet) wilt...
Met Hans Dorenstouter (allerlei instrumenten)
(helaas, geen foto)
Tijdens het zoeken naar een vaste drummer voor Kramp kwam er eens een kennis van René meespelen. Eigenlijk was hij helemaal niet echt een drummer, hij wilde ook wel de techniek doen geloof ik. René moest het zonder Wim doen en ik vond het zo eigenlijk wel aardig klinken, met wat spaarzamer gitaargeweld - hoewel dat ook zou kunnen komen doordat René midden in een nummer ineens ging bijstemmen, hij had voortdurend het idee dat zijn gitaar niet zuiver stond. Mijn interesse was gewekt en we spraken af om nog eens wat samen te gaan doen.
Op zijn zolder bleek een omvangrijke verzameling instrumenten aanwezig: drumstel, bas, gitaren, percussie-instrumenten, een geleend keyboard en... opname-apparatuur. De kans om eens een nummer van mij volledig gearrangeerd op te nemen kon ik me nu natuurlijk niet meer laten ontglippen. En gelukkig klikte het tussen ons zodat we snel het nodige op de band hadden staan.
Overigens was het meeste wat we deden samen jammen op een idee van een van beiden, of op het thema van de vorige improvisatie, we hebben verder nog maar één nummer van mij uitgearrangeerd, en later heb ik nog eens wat overgedubd met voornamelijk zang en toen we elkaar nog eens een keer terugzagen heb ik alles wat we samen opgenomen hadden voor hem gekopieerd, want hij had het zelf niet. dat vond hij wel leuk. Van onze plannen om de samenwerking toen te hernieuwen kwam jammergenoeg niks terecht.
The Eye Pact (bas en gitaar)
(ook geen foto)
Toen ik weer in Apeldoorn woonde en een redelijk geregeld leven leidde wilde ik ook wel weer eens in een bandje spelen. Ik graasde de advertenties in de krant af en zo belandde ik bij een gezelschap dat net een poosje begonnen was. Degene die het zaakje min of meer op poten gezet had (iemand die vandaag de dag bezig is als beeldend kunstenaar geloof ik), speelde gitaar en Chapman Stick, daarom wilde hij een bassist erbij die zelf ook wat anders kon (c.q. gitaarspelen).
Daarnaast was er nog een zangeres (zijn vriendin), een drummer, een saxofonist en nog een gitarist, die later wat anders ging doen en vervangen werd door een gitarist die ik kende uit een bandje waar ik eerder auditie bij gedaan had (die band is voor zover ik weet nooit van de grond gekomen).
Uiteindelijk bleek dat het verschil in muzikale bagage en met name kunnen naar hun idee te groot was. Als je er via een advertentie bij komt moet je ook niet verwachten dat ze je er kost wat kost bij willen houden. Ik heb ze later nog eens zien optreden. Ze hadden geen vervanger voor mij genomen en ik moet zeggen dat het er niet minder om klonk.
terug naar de indexpagina volgende episode