Bij de talen waar ik mee werkte - COBOL, ADS en RPF en ook de programmeertaal van de JCL-generator - moest je altijd scope-delimiters (end-if statements) gebruiken om het eind van een multi-line statement aan te geven. Omdat we uit oogpunt van stijl ook altijd inspringen in onze programma's vond ik het een beetje jammer dat je zo je code moest vervuilen met een dubbele manier om die constructies af te sluiten.
Zelfs onze ontwerpers hadden zich aangeleerd om de logica in het functioneel ontwerp op die manier te beschrijven (als... einde-als) "om verwarring te voorkomen" ...
Wat een ervaring om dan een taal tegen te komen waarin dat niet hoeft!
Het mooie van Python was ook dat het niet nodig was om - zoals bij bv. Java - vanaf het begin 100% over te stappen van procedureel naar object-oriented. Je kunt gewoon main line code schrijven zonder er meteen een class omheen te bouwen - en de overstap is trouwens tamelijk nep als je het mij vraagt, want wat je in de constructor van zo'n programma-class zet is gewoon weer procedurele code in de zin van allemaal statements achter elkaar laten uitvoeren. In die zin heb ik OOP [1] ook altijd beschouwd als "oude wijn in nieuwe zakken", wat nog versterkt werd doordat we al gewend waren modulair te programmeren (met subroutines en subprogramma's). Maar goed, dit even terzijde.
Ik was inmiddels helemaal Windows gewend, en dus de commandoregel-interface behoorlijk ontwend, en het meest voor de hand lag om ook meteen GUI's [2] te gaan bouwen. Met Python mee kwam Tkinter, dus lag het ook voor de hand om daar mee aan het stoeien te gaan. Maar wat dan? Mijn vriendin had een goed idee: een Hints generator. Een programma waarmee je vragen kon genereren voor een spelletje Hints.
Een ander idee dat toen kwam opborrelen was om de MS-Access applicatie die ik gemaakt had voor het bijhouden van alle gekochte en opgenomen muziek die ik had - die alweer een vertaling was van uiteindelijk dingen die ik in een schriftje bijhield - om te zetten in een Python applicatie.
Voor het afspelen van CD's gebruikte ik in die tijd de PC omdat onze hi-fi-installatie het niet meer deed, en daarvoor gebruikte ik Winamp. Dat had een feature dat je informatie over wat je afspeelde kon ophalen uit een webservice (CDDB, later GraceNote) maar die kon je alleen maar via WinAmp bekijken. Aanleiding dus om een frontend(je) [3] te maken voor de database die daarachter zat. Die feature was natuurlijk heel leuk, maar ik had veel van die informatie al in andere vorm. Dus heb ik voor dat frontend ook maar een toepassinkje gemaakt waarmee je de informatie uit mijn muziek-applicatie kon overhalen naar de cddb applicatie en andersom.
| [1] | Object Oriented Programming |
| [2] | Grafische User Interface |
| [3] | letterlijk: voorkant. Doorgaans een gebrukersinterface applicatie die communiceert met een database-applicatie |