In elk geval vanaf mijn gestoei met SQL/Windows ben ik met grafische user interfaces bezig geweest (om te maken dan). Eigenlijk zal m'n kennismaking met GUI-elementen al op de Amiga plaatsgevonden hebben denk ik, maar met Visual Basic en SQL/Windows werd het een beetje serieus. En met Python helemaal.
Van het mainframe was ik schermen gewend die je invulde en die in een keer in hun geheel werden verwerkt na een druk op een functietoets, en in feite is het bij een GUI scherm bij het drukken op een "OK" knop nog wel zo, maar het is toch een stuk minder lineair - vooral omdat er ook diverse "OK"-achtige knoppen op een scherm konden zitten.
Ik denk dat ik van het eerste gestoei met Tkinter een beetje helderder inzicht in Object Oriented Programmeren heb gekregen. Omdat het wat beperkt was in de mogelijke schermelementen ging ik al gauw de uitbreidingslibrary Pmw er bij gebruiken, en ondertussen ook eens verder kijken naar alternatieven, en het eerste dat daarbij in beeld kwam was wxPython.
Omdat allerlei mensen het natuurijk niet kunnen laten om rond te bazuinen wat "beter" is heb ik ook nog eens wat naar PyGTK zitten kijken, maar dat sloot toch minder aan op de kronkels in mijn hoofd dan wxPython, dus heb ik het daar voornamelijk bij gelaten.
Python deed het ook op de PDA en wat nog aardiger was, Tkinter ook. Zo kon ik ook op vakantie of ergens anders zonder PC bij de hand met mijn favoriete taal stoeien. Na enige tijd kwam daar nog een ander leuk alternatief opduiken: PocketPyGui. Daarmee kon je dingen er laten uitzien zoals ze er op een PDA uit "hoorden" te zien.
Met het opkomen van Python 3 zat ik op een gegeven moment me af te vragen welke toolkit ik daarbij zou kunnen gebruiken. Afgezien van Tkinter was QT op een gegeven moment de enige die al zover was, dus ben ik daar ook maar eens voorzichtig naar gaan kijken. Maar omdat ik niet zo veel meer met (nieuwe) GUI's doe, ben ik daar nog niet erg ver mee.
terug naar de indexpagina volgende episode