Omdat ik uitgegeken was op het elke keer als ik een online programma moest maken een programmaskelet te kopiëren en dezelfde soort dingen erin aan te passen om te laten doen wat ik wou gebruikte ik mijn "vrije" werktijd om een stel rpf-procedures te maken waarmee ik dat werk kon automatiseren. Het werd een complex geheel waarbij je kon aangeven met welke gegevenselementen uit welke databaserecords je bepaalde standaardhandelingen wilde laten uitvoeren, en op basis daarvan kon dan een kompleet lifecycle programma gegenereerd worden compleet met een paar punten waar subroutines werden aangeroepen die ruimte boden voor de niet-standaard code. Toen ik er bijna mee klaar was ging ons toenmalig (interim) management zich ermee bemoeien en moest ik het werk eraan maar afblazen omdat er belangrijker zaken aan kwamen, zoals het millennium probleem.
Later kwam er een ander hulpmiddel in beeld: we hadden een soort JCL-generator die niet meer helemaal voldeed. Onder andere was er geen mogelijkheid de gegenereerde JCL naar productie te brengen, zodat operationeel beheer deze daar opnieuw moest maken. Er kwam een pakket onder de loep liggen dat allerlei mogelijkheden bood (zelfs eiste) om zelf te definiéren wat er moest gebeuren. Ik liet me meeslepen in dat onderzoek, werd er enthousiast over en kreeg de opdracht om het in te gaan richten zodat ons bedrijf er mee kon gaan werken. Deze keer mocht ik wel doorgaan tot het werkte.
Over generators gesproken: toen ik later bezig was met het via SAX manipuleren van XML-"databases" (zeg maar bestanden met SQL-tabellen in XML-formaat gebruiken om in te zoeken en te updaten en dergelijke) ben ik nog een poosje bezig geweest met een programma schrijven om de code voor de databenadering te genereren op basis van het dtd van zo'n bestand. Toen ontdekte ik elementtree...
terug naar de indexpagina volgende episode