A writer, too!

Hoe het begon en hoe het verder ging

Ik begon met schrijven...

...maar wanneer het allemaal begonnen is weet ik niet meer. De meest betrouwbare herinnering is dat ik aan het eind van de lagere school in het ziekenhuis belandde en daar van lieverlee begon te schrijven wat ik las. Maar misschien was ik daar al eerder mee bezig en had ik er alleen maar veel tijd voor. In elk geval kwam ik een heel eind met het schrijven van een detective-achtig verhaal en het bedenken van een hele serie vervolgen. Ook bedacht ik een quasi-leger om een einde te maken aan de oorlog in Vietnam (de derde partij om de eerste twee bij elkaar te krijgen) en western verhalen en allerlei andere flauwekul.

Een andere betrouwbare herinnering is dat ik al sinds heugenis met pionnetjes en cowboytjes en indiaantjes en speelgoedsoldaatjes allerlei verhaaltjes bedacht en speelde. Dus een mogelijke verklaring voor het beginnen met schrijven is dat ik dat natuurlijk niet meer kon toen ik plat moest en bedenken en schrijven nog wel.

In elk geval is het me in latere jaren op de middelbare school nog lekker van pas gekomen. Andere mensen houden een dagboek bij, ik schreef m'n wedervaren van me af in verhaaltjes. En dat is jarenlang zo gebleven, zelfs toen ik het wel nodig vond om een dagboek bij te gaan houden. M'n eindexamen-opstel was een ramp (teveel spanning?) maar het schrijven heeft me m'n school- en studententijd wel helpen doorkomen.

In 1979 stelde ik een korte verhalen verzameling samen. Als begeleidend commentaar schreef ik erbij:

Ik heb tot nog toe twee verhalen gepubliceerd gekregen - in het
clubblad van de tafeltennisvereniging - en daar begint dit bundeltje mee.
Ik ben blij dat ik eindelijk maar eens de moeite heb genomen om een
selectie te maken uit mijn verhalen tot en met augustus 1978 (toen begon
ik Kafka te lezen met de nodige gevolgen voor mijn schrijfstijl).
Het kaf is nu redelijk van het koren gescheiden, geloof ik.

Veel leesplezier.
                                               Albert Visser, aug. 1979.

Ik geloof niet dat ik sindsdien nog veel geschreven heb. Of in elk geval niet veel afgemaakt.

Joost mag weten waarom het ineens niet meer nodig was, of niet meer hielp, of niet meer ging... misschien wilde ik teveel een schrijver wezen, het te mooi maken, vond ik dat ik een "reputatie" hoog te houden had en lukte me dat niet omdat er niks te lukken viel...

Ik hield op met schrijven...

terug naar de indexpagina volgende episode